champaqui

hai,

Een aantal weken geleden ben ik naar champaqui geweest.

Champaqui ligt in de provincie cordoba en vooral veel scholen komen daar om bergen te beklimmen.

Maandagavond, een uur voor vertrek, heb ik met mijn gastfamilie nog lastminute alle benodigde spullen gekocht (jas, sportkleren, eten, etc.).

Voordat we de bus in gingen werd er eerst nog een groepsfoto gemaakt en daarna vertrokken we.

De busreis duurde de hele nacht lang, en slapen ging nogal moeilijk in een bus met een groep die voor het merendeel bestaat uit overenthousiaste meisjes. Maar het was wel gezellig.

Uiteindelijk kwamen we dinsdagochtend aan. Buiten was het behoorlijk koud en mistig, iedereen was ook erg moe maar ondanks dat begonnen we met alle rugzakken te wandelen naar onze slaapplek.

Het uitzicht was heel mooi (toen de mist was weggetrokken). En het viel nog best wel mee hoe zwaar het was. De kou viel ook wel mee wanneer we liepen.

Rond zes uur kwamen we aan bij een soort van boerderijtje met koeien, paarden, ezels en een hele lieve puppy.
Op deze plek zouden we slapen. De slaapkamer was een soort van hok met een driedubbel mega stapelbed. In dit stapelbed sliepen we met alle meisjes, (ik sliep helemaal bovenin).

Toen we net aankwamen kregen we eerst wat eten, waar ik heel gelukkig mee was want ik was uitgehongerd. En daarna ging ik naar een riviertje die vlakbij lag, om daar een beetje door het water te lopen, wat echt ijskoud was, en in de zon te liggen.

Rond tien uur gingen we eten en daarna ging ik slapen.
s'nachts was het ijskoud, ik sliep met mijn sokken, een vest, mijn jas en handschoenen aan.

s'ochtends werden we lekker vroeg wakker gemaakt, om weer vroeg te vertrekken naar de top van de berg.

Onze rugzakken konden we gelukkig achterlaten, ik hoefde alleen een tas met eten en drinken mee te nemen (het water dat we dronken haalden we uit de rivieren).

De tweede dag vond ik een stuk minder zwaar ( anderen dachten daar wat anders over). Het was lekker weer, de zon scheen en we moesten veel klimmen.

Ik vond het klimmen heel leuk, Ik voelde me net een klein kind.
Het klimmen was af en toe wel best zwaar en moeilijk, maar we hadden best veel stops dus het was wel uit te houden.

Rond 1 uur kwamen we eindelijk op de top. Daar gingen we eerst een beetje foto's maken en wijn drinken(?).

Daarna gingen we lunchen.

Na de lunch kreeg iedereen brieven (ik kreeg een brief van papa!:D).

Na de brieven hadden we een soort van emotioneel iets. Ik begreep er niet veel van. We moesten stenen neerleggen en daarna ging iedereen huilen.

Later op de middag veranderde een van de bergbeklimmannen in een priester met een gitaar en ging iedereen liedjes zingen en bidden.

En daarna gingen we weer naar beneden lopen.

Rond acht uur kwamen we weer aan op de boerderij en kregen we weer thee met broodjes. Toen gingen we allemaal maar een beetje uitrusten en douchen enzo. En rond elf uur gingen we asado eten met spicy saus, die helemaal niet spicy was.

Na het eten was ik zo moe dat ik eigenlijk het liefst wilde gaan slapen, maar eerst was er nog een kampvuur waar ik heen moest (dit 'kampvuur' was binnen en zonder vuur want het was te koud buiten).
Iedereen ging in een kringetje zitten en we kregen allemaal een slok sterke drank (om warm te worden) en een lolly. En iedereen moest wat vertellen. Toen begon het merendeel weer te huilen en ik begreep weer niet waarom.

Rond half twee kon ik dan eindelijk slapen. Om de volgende dag weer om half acht op te staan want we moesten alweer terug naar huis.

De derde dag was ik nogal moe, maar gelukkig duurde deze dag niet zo lang. We kwamen rond 1uur aan bij de bus.

Eerst gingen we lunchen, daarna vertrokken we om weer die lange busreis te maken.

Verder was Champaqui echt heel erg leuk. De groep was heel gezellig, ook al versta ik niks van wat iedereen zegt, en het uitzicht was echt heel erg mooi.

adios en kusjes xxxxx